Duchowość reprezentuje sferę emocjonalną człowieka. Punkt widzenia poprzez religijność natomiast bazuje na wierze. Siła poznawcza religii tkwi w przekonaniach i dogmatach wiary, podczas gdy istota duchowości polega na odczuwaniu. Spójrzmy na kontrast między duchowością a religią.
Duchowość – życie duchowe człowieka
Duchowość, życie duchowe człowieka często było utożsamiane z religijnością, wszak duchowni to kler. Zmiana, która obecnie zachodzi, polega na rozdzieleniu pojęcia prawdziwej duchowości od religijności. Religia – jakiego systemu wiary nie brać by pod uwagę, nie rozwija życia duchowego człowieka. Jest wręcz przeciwnie – tłamsi je, używając dogmatów wiary i sztywnej rytualistyki. Coś się zmienia i przy obecnym rozwoju świadomości sfera wiary dla człowieka traci na znaczeniu. Zamiast „ja wierzę”, pojawia się nowy wektor „ja wiem”.
Potrzeby duchowe ponad religią
Tłamszone do tej pory potrzeby duchowe człowieka wychodzą coraz częściej ponad religijność. Zauważmy, że medytacja wielu osobom zastępuje takie wartości, jak chodzenie do świątyni, praktykowanie wiary i branie udziału w rytuałach kościelnych. W Europie frekwencja wiernych na mszy szybko spada, podczas gdy spotkania i podróże transcendentalne, warsztaty rozwoju duchowego oraz kursy duchowości cieszą się ogromną popularnością. Książki rozwojowe czyta się teraz prawdopodobnie częściej niż modlitewnik. Z drugiej strony, jak podkreślają przewodnicy duchowi, medytacja jest formą modlitwy.
Współpraca:
Regularne medytowanie nie przeszkadza ludziom wierzącym w kultywowaniu religijności. Obchodzenie świąt tzw. religijnych, tradycyjne śluby i pochówki z udziałem kapłana to część naszej kultury. Tego rodzaju uroczystości budują piękne wspomnienia i dają poczucie spełnienia. Pomimo naleciałości religijnych ludzie potrafią zasymilować jedno i drugie – rozwijają się duchowo oraz szanują tradycje ponad wszelkimi podziałami.
Prawdziwe wartości duchowe – potrzeba autentyczności
Płynne przejście od religijności do duchowości nie musi tworzyć polaryzacji czy napięć, a zmiana zachodzi całkowicie naturalnie wraz z rozwojem świadomości. Ludzie wychodzą z systemu wierzeń i pragną czegoś bardziej autentycznego, co jest zgodne z ich wnętrzem. Do głosu zatem dochodzą prawdziwe wartości duchowe. W tej sytuacji wiara z jej zewnętrznie narzuconymi dogmatami po prostu musi odejść i rzeczywiście obserwujemy, jak traci na znaczeniu i odchodzi.
Duchowość oparta na inteligencji emocjonalnej
Poznawanie świata poprzez duchowość (serce) w psychologii jest nazywane inteligencją emocjonalną. To wielowymiarowe zjawisko nie daje się uformować w kilku zdaniach, w formie krótkiej definicji. W psychologii wyodrębniono natomiast pięć składowych inteligencji emocjonalnej:
- Świadomość – dostrzeganie i rozumienie tego co się odczuwa;
- Samoregulacja – zrównoważenie psychiczne, zdolność opanowania emocji, umiejętność trzymania na wodzy negatywnych reakcji;
- Motywacja – zdolność do wyboru celów i konsekwencja w ich realizacji;
- Empatia – umiejętność rozpoznawania emocji drugiego człowieka, a co za tym idzie, jego potrzeb;
- Relacje – zdolność nawiązywania relacji z innymi ludźmi i tworzenia kolektywów.
Jak łatwo zauważyć duchowość polegająca na rozwijaniu inteligencji emocjonalnej to innymi słowy, poszerzanie świadomości, duchowy rozwój człowieka, rozwój osobisty, prawdziwy rozwój życia na Ziemi.
Duchowość w codziennym życiu
Prawdziwa duchowość to bycie autentycznym sobą w każdej sytuacji. Świadomość siebie umożliwia dostrzeganie i zrozumienie tego co się czuje, zwłaszcza w sytuacjach trudnych. Jako ludzie musimy być świadomi zawsze, a szczególnie w momentach decydujących o naszych losach.
Na drugim biegunie duchowego rozwoju stoi kierowanie się dogmatami wiary, schematami myślowymi, opiniami, a także poddawanie się demagogii czy uleganie manipulacji, uniemożliwia rozwój całej cywilizacji. Gdy do głosu dochodzi zdolność do odczytywania autentycznych wartości duchowych połączonych z inteligencją emocjonalną, lewaruje to istnienie człowieka na zupełnie inny poziom.
Wielu ludzi odczuwa blokady uniemożliwiające rozwój duchowości. Takie czynniki, jak wysoki poziom stresu, depresja, kryzys emocjonalny i traumy z przeszłości mogą blokować zdolność do rozwoju. Gdy trudno sobie z nimi poradzić samodzielnie, warto skorzystać ze wsparcia psychologicznego i pomocy profesjonalistów.
Współpraca: