Ksylitol – cukier z brzozy czy kukurydzy?

Ksylitol fiński to popularny słodzik – zamiennik cukru, który zawiera około 240 kcal na 100 g, czyli o 40 procent mniej kalorii niż biały cukier. Ten cukier z brzozy szczególnie polecany jest diabetykom, ponieważ ma niski indeks glikemiczny i nie powoduje gwałtownych skoków poziomu cukru we krwi. Na rynku dostępny jest również ksylitol chiński wytwarzany metodą fermentacji z kolb kukurydzy. Który wybrać: ksylitol z brzozy czy kukurydzy? Nie każdy słodzik jest taki sam – w wartościach odżywczych i jakości rolę odgrywa jego pochodzenie, surowiec i sposób produkcji.

Ksylitol z brzozy czy kukurydzy?

Ksylitol fiński produkuje się z drzew liściastych, często z brzozy, lecz także z masy drzewnej innych drzew i roślin. Dawniej wytwarzano go metodą tradycyjną wyłącznie z drewna drzew liściastych, głównie z drewna brzozy, stąd jego nazwa cukier brzozowy. Surowcem do produkcji słodziku są ksylany – polisacharydy występujące w ścianach komórkowych prawie wszystkich roślin.

W zależności od kraju pochodzenia słodzik ksylitol wytwarza się z różnych surowców. Ksylitol chiński otrzymuje się z kukurydzy. Surowiec pochodzi z upraw GMO, a w procesie produkcji wykorzystuje się drożdże Candida. Produkcja ksylitolu z kukurydzy jest tańsza i stosowana na globalną skalę.

Jak produkuje się ksylitol chiński?

Istnieją pewne wątpliwości dotyczące ksylitolu pochodzącego z Chin. Cukier z kolb kukurydzy wydobywa się przy użyciu dwóch rodzajów grzybów lub specyficznej fermentacji, zwanej kwasową hydrolizą biomasy. Kontrowersje budzi zarówno proces produkcji, jak i sam surowiec.

Współpraca:

• Proces produkcji – słodzik z kukurydzy jest wytwarzany przy udziale bakterii lub drożdży (najczęściej szczepów Candida), co budzi obawy dotyczące potencjalnych zanieczyszczeń.
• GMO – kukurydza stosowana do produkcji ksylitolu w Chinach często pochodzi z upraw genetycznie modyfikowanych.
• Jakość i kontrola – nie wszystkie produkty poddaje się równie rygorystycznym testom jakości, jak w przypadku europejskich producentów.
• Proces rafinacji – różnice w technologii wpływają na ostateczną czystość i jakość produktu.

Czy ksylitol fiński jest lepszy?

Fińska technologia opiera się na przetwarzaniu drewna liściastego, głównie brzozy – drewno i sok z pnia brzozy ma słodkawy smak. Proces ten wymaga zastosowania metod chemicznych. Nie wykorzystuje się drożdży ani bakterii, co eliminuje ryzyko związane z mikrobiologiczną fermentacją.

Wybierając zamiennik cukru, warto zwrócić uwagę na jego pochodzenie. Choć zarówno chiński, jak i fiński słodzik mają podobne właściwości słodzące i kaloryczne, różnice w procesie produkcji mogą wpływać na jakość końcowego produktu. Jeśli zależy nam na najwyższej czystości i braku GMO, warto sięgać po ksylitol fińskiego pochodzenia. Jeśli jednak istotnym czynnikiem jest cena, chiński słodzik z kukurydzy będzie bardziej ekonomiczną alternatywą.